تدوین الگوی تحقق مدیریت یکپارچه مادرشهرها، نمونه موردی: مشهد

عملکرد بخشی سازمان های متولی امر مدیریت شهری، برنامه ریزی و تقسیمات بودجه بندی دقیق و علمی شهری را با مشکلات عدیده ای رو به رو ساخته است که با ایجاد حالتی ناپایدار و ناهمگون، هزینه های هنگفتی نیز در مجموعه مدیریت شهری به وجود آورده است. بررسی های نظری پژوهش حاضر، برای حل این مسأله، نشان از وجود یک اجماع نظر قوی برای گذار از ساختار تصمیم گیری جزیره ای و تفرق1 عملکردی ـ قلمرویی به ساختار مدیریت یکپارچه شهری دارد. اما طراحی چنین ساختار پیچیده ای در شرایطی که مدیریت شهری در وضع موجود، ابعاد متفاوت داشته و نهاد واحدی نیز نمی باشد، نیازمند یک الگوی برنامه ریزی با بازه های زمانی مشخص خواهد بود. این پژوهش به منظور تدوین الگوی تحقق مدیریت یکپارچه در مادرشهرها، از سه مدل کیفی و کمی دلفی2 ،vikor 3 وswot 4 در قالب مطالعات توصیفی-تحلیلی استفاده کرده است. نتایج تحقیق نشان می دهد که جهت تحقق مدیریت یکپارچه شهری5، برخی سازمان ها همچون شرکت گاز، برق، آب و فاضلاب، پست، مخابرات و نیروی انتظامی از اولویت برخوردارند و سازمان های دیگری همچون کمیته امداد، بهداشت و درمان و ثبت اسناد و املاک با توجه به معیار تقسیم بندی، به سهولت می توانند تقسیمات خود را با شهرداری هماهنگ نمایند. سازمان های آتش نشانی، اتوبوسرانی، آموزش و پرورش، تأمین اجتماعی و دادگستری، با توجه به نوع فعالیت و معیار تقسیم بندی، انعطاف کمتری جهت هماهنگ شدن با شهرداری دارند. براساس مطالعه وضع موجود تقسیمات و عملکرد سازمان های متولی مدیریت شهری در محدوده شهر مشهد، فرآیند پیشنهادی جهت رسیدن به مدیریت یکپارچه شهری و نظام منطقه بندی هماهنگ، در قالب سه سناریو کوتاه مدت، میان مدت و بلند مدت ارائه گردیده است.